
Vandaag was het weer een niet zo'n heel bijzonder dag. Alhoewel, het is altijd bijzonder als ik mijn kleine meisje weer kan zien.
De dag begon niet zo heel geweldig. Ik kwam kotsmisselijk mijn nest uit en had eigenlijk helemaal geen zin om wat te gaan ondernemen vandaag.
Nadat ik merkte dat ik niet goed op mijn benen bleef staan gooide ik maar een DVD in mijn PS2 en bleef ik tot een uur of half 2 liggen in mijn nest. Opeens was er een scene, waarin Elise zoende met Mike, ik keek namelijk een DVD van ZOOP. Ik had een eenzaam gevoel van binnen. Ik miste iets, maar dat was natuurlijk Nani.
's Middags ging ik ook nog even de stad in. Sta ik in de MediaMarkt komt er een of andere vent, in een pak zonder colbairtje naar me toegelopen. Ik dacht juist dat hij een of andere hoge snietzel was van dat bedrijf, maar dat bleek niet zo te zijn. Hij vroeg of ik een Indonesische afkomst had. Begon die mafketel een heel verhaal te lullen over zijn zgn Inodnesische avonturen. Ik dacht bij mezelf "blijven lachen". Ik dus met een big-smile in die MediaMarkt en die vent heen en weer lopen, loopt hij een andere gangpad in waarna hij harder begint te praten. Ik denk "nah doe ff normaal ofso" dus ik loop gewoon weg ik denk "Later!". Loop ik de trap af kom ik mijn oude voetbaltrainer tegen, goed daar even mee gepraat. Dat was tenminste een normaal op mijn niveau gesprek.
De komende week is het afwachten en leven naar de uitslag van mijn examens. Zoals ik gister al had verteld is dat ik best zenuwachtig ben. Nani is ervan overtuigd dat ik geslaagd ben, maar ik heb geen flauw idee hoe erg natuurkunde is verkloot.
Ik moet dus mijn week gaan vullen, eigenlijk heb ik gewoon te veel tijd over. Wat wil je dan ook, eerst ben je elke dag bezig met voorbereiding op je examen, en dan heb je opeens 3,5 maanden vakantie!
Ik twijfel nog over het soort vakantiewerk wat ik wil ga doen, ik heb mijn zinnen gezet op een baan in een winkel. Om in een supermarkt te werken heb ik eigenlijk weinig trek in, maar het ziet er naar uit dat er niets anders op zit. Vele banen zijn al weg en ik ben ook nog geen 16, dus doen ze vaak moeilijk.
Ach, Appie zal me hopelijk wel helpen.